Eigenschappen Bron: ZorgInstituut Nederland - Farmacotherapeutisch Kompas

Farmacokinetiek bij kinderen

De dosis gecorrigeerde Cmax, Cmin en AUC is vergelijkbaar met volwassenen

Label dosisadvies Kinderformularium

Chronische hepatitis B: Off-label
Chronische hepatitis C:
< 3 jaar: Off-label
>3 jaar: On-label, doseringen > 3 milj IE: Off-label; dosering vaker dan 3 x/week: Off-label
Laryngeale papillomatosis: Off-label

Beschikbare toedieningsvormen/sterktes

Overige info toediening/beschikbaarheid

Informatie over geneesmiddeltekorten

Doseringen

Nierfunctiestoornissen bij kinderen > 3 maanden

GFR ≥10 ml/min/1.73m2: aanpassing van de dosering is niet nodig.

GFR <10 ml/min/1.73m2: een algemeen advies kan niet worden gegeven.

Bijwerkingen bij kinderen

Gewichtsverlies en remming van de groei zijn veel voorkomend bij kinderen. Bij kinderen en adolescenten zijn vaker gemeld: afwijkingen op de injectieplaats, koorts, anorexie, braken, emotionele labiliteit, zelfmoordgedachten, zelfmoordpoging.

Bijwerkingen algemeen Bron: ZorgInstituut Nederland - Farmacotherapeutisch Kompas

Zeer vaak (> 10%): faryngitis, virale infectie. Leukopenie. Anorexie. Depressie, slapeloosheid, angst, agitatie, nervositeit, emotionele labiliteit. Duizeligheid, hoofdpijn, verminderde concentratie, droge mond. Troebel zicht. Dyspneu, hoesten. Misselijkheid, braken, dyspepsie, abdominale pijn, diarree, stomatitis. Alopecia, pruritus, droge huid, huiduitslag, toegenomen transpiratie. Griepachtige symptomen: myalgie, artralgie, koorts, vermoeidheid, asthenie, malaise, gewichtsverlies. Reactie op de injectieplaats. Vaak (1-10%): bronchitis, sinusitis, herpes simplex (resistentie), rinitis. Trombocytopenie, lymfadenopathie, lymfopenie. Hypothyroïdie, hyperthyroïdie. Hypocalciëmie, dehydratie, hyperurikemie, dorst. Verwardheid, slaapstoornis, slaperigheid, verminderd libido, tremor, paresthesie, hypo-esthesie, migraine, voorbijgaande roodheid van het gezicht en hals, smaakverandering. Conjunctivitis, abnormaal zicht, traanklierafwijking, pijn in het oog. Vertigo, tinnitus. Palpitaties, tachycardie, hypertensie. Epistaxis, ademhalingsstoornis, nasale congestie, rinorroe, droge hoest. Ulceratieve stomatitis, glossitis, gingivitis, constipatie, dunne stoelgang, hepatomegalie. Psoriasis (nieuw of verergerd), maculopapuleuze of erythemateuze huiduitslag, eczeem. Artritis. Frequent urineren. Amenorroe, dysmenorroe, menorragie, menstruatiestoornis, vaginale aandoening, pijnlijke borsten.. Soms (0,1-1%): bacteriële infectie. Perifere neuropathie. Zelden (0,01-0,1%): pneumonie, sepsis. Zelfmoordgedachten. Retinale bloeding, retinopathieën (met inbegrip van maculair oedeem), obstructie van de retinale arterie of ader, neuritis optica, papiloedeem, verlies van gezichtsscherpte of gezichtsveld, wattenachtige vlekken op de retina. Cardiomyopathie. Zeer zelden < 0,01%): aplastische anemie. Diabetes, verergerde diabetes, hyperglykemie, hypertriglyceridemie, verhoogde eetlust. (Poging tot) zelfmoord, agressief gedrag (soms gericht op anderen), psychose., Cerebrovasculaire hemorragie, cerebrovasculaire ischemie, convulsies, verminderd bewustzijn, encefalopathie, gehoorverlies, gehoorstoornis. Longinfiltraten, pneumonitis. Pancreatitis, ischemische colitis, ulceratieve colitis, bloedend tandvlees. Hepatotoxiciteit (soms met dodelijke afloop). Perifere ischemie, cardiale ischemie, myocardinfarct. Sarcoïdose of verergering ervan. Stevens-johnson syndroom, toxische epidermale necrolyse, multiform erytheem. Rabdomyolyse, myositis, beenkrampen. Nierfalen, nierinsufficiëntie, nefrotisch syndroom. Verder zijn gemeld: 'pure red cell aplasia', idiopathische trombocytopenische purpura, trombotische trombocytopenische purpura, systemische lupus erythematosus, vasculitis, reumatoïde artritis (nieuw of verergerd), syndroom van Vogt-Koyanagi-Harada, urticaria, angio-oedeem, bronchoconstrictie, anafylaxie, verandering van de psychische toestand, bipolaire stoornis, manie, mononeuropathieën, coma.

Meld bijwerkingen bij kinderen altijd bij Lareb

• Bij kinderen worden veel geneesmiddelen off-label gebruikt. Alle ervaringen zijn belangrijk om te melden om zo meer kennis te verzamelen en te delen
• Ook wanneer u niet zeker weet of de bijwerking echt door het geneesmiddel komt

Waarschuwingen en voorzorgen bij kinderen

Bij kinderen en adolescenten werd suïcidaal gedrag vaker waargenomen dan bij volwassenen (2,4% vs 1%). Bij kinderen en adolescenten om de drie maanden controleren op tekenen van schildklierfunctiestoornissen. Aanbevolen wordt de groei te volgen van kinderen die ribavirine in combinatie met interferon α-2b krijgen. Bij kinderen en adolescenten om de drie maanden controleren op tekenen van schildklierfunctiestoornissen.

Waarschuwingen en voorzorgen algemeen Bron: ZorgInstituut Nederland - Farmacotherapeutisch Kompas

Depressie en suïcidaal gedrag is waargenomen tijdens de behandeling met interferon alfa-2b tot 6 maanden na stopzetting van de behandeling.Patiënten nauwlettend volgen op tekenen en symptomen van psychiatrische stoornissen en bij aanhoudende of verergerende symptomen overwegen om de behandeling te stoppen. Voorzichtigheid is geboden bij een verzwakte klinische conditie (bv. chronisch obstructieve longaandoeningen en/of diabetes mellitus vatbaar voor ketoacidose), stollingsstoornissen, ernstige myelosuppressie en bij reeds bestaande psoriasis. Patiënten met een voorgeschiedenis van hartfalen, myocardinfarct en/of voorgaande of bestaande ritmestoornissen vereisen een nauwgezette controle. Bij hartaandoeningen en/of een gevorderd stadium van kanker dient routinematig een ecg te worden gemaakt. Bij koorts, hoest, dyspneu of andere respiratoire symptomen een X-thorax maken, bij tekenen van longinfiltratie de patiënt nauwkeurig volgen en zo nodig de behandeling staken. Bij optreden van visusstoornissen of andere oftalmologische symptomen tijdens de behandeling is een oogonderzoek aangewezen. Periodieke oogonderzoek is aangewezen bij afwijkingen die geassocieerd kunnen worden met retinopathie (diabetes mellitus of retinopathie). Bij optreden van afwijkende leverfunctie deze nauwkeurig volgen, de behandeling staken bij verergering van de symptomen. Voldoende vloeistof dient te worden toegediend, daar hypotensie gerelateerd aan vochtdepletie is waargenomen. Bij optreden van acute overgevoeligheidsreacties de behandeling staken. Veranderingen in serumtransaminasen worden gezien bij ongeveer de helft van de patiënten met chronisch actieve hepatitis B, dit duidt gewoonlijk op een verbetering van de aandoening. De ervaring bij patiënten jonger dan 18 jaar is beperkt. Patiënten behandeld voor chronische hepatitis C kunnen in zeldzame gevallen een schildklierafwijking ontwikkelen, deze kan met conventionele therapie onder controle worden gebracht. Vóór behandeling van chronische C hepatitis de TSH-spiegels controleren en behandeling pas starten indien deze spiegels binnen de normale grenzen liggen. Indien tijdens behandeling schildklierafwijkingen optreden, kan behandeling worden voortgezet zolang de TSH-spiegels binnen de normale grenzen kunnen worden gehouden. Vóór de behandeling dienen een standaard hematologiebeeld, elektrolyten, leverenzymen, eiwitspectrum, serumbilirubine en serumcreatinine te worden bepaald en op gezette tijden herhaald. Indien bij de behandeling van hepatitis de ALAT toeneemt tot twee of meer dan tweemaal de beginwaarde, mag behandeling worden voortgezet, tenzij symptomen van leverfalen optreden. Tijdens verhoging van ALAT elke 2 weken ALAT, protrombinetijd, alkalische fosfatasen, albumine en bilirubine bepalen. Bij lichte tot matige nier-, lever- of beenmergfunctiestoornissen dienen deze tijdens behandeling nauwgezet te worden gecontroleerd. Bij patiënten met chronische hepatitis B of C die tevens zijn geïnfecteerd met humaan immunodeficiëntievirus (HIV) of die hemodialyse ondergaan is de werkzaamheid niet aangetoond. Bij aanleg voor het ontwikkelen van auto-immuunstoornissen kunnen tijdens behandeling frequenter klinische manifestaties van auto-immuunziekten optreden door de ontwikkeling van verschillende auto-antilichamen. Preliminaire gegevens suggereren een verband tussen gebruik interferon α en een verhoogde afstoting van (lever- en nier)transplantaten. Bij de inductiebehandeling van maligne melanoom de leverfunctie, aantal witte bloedcellen en hun differentiatie wekelijks volgen en tijdens de onderhoudsfase maandelijks.
 

Interacties Bron: KNMP/Informatorium Medicamentorum

Relevant: de plasmaconcentratie van theofylline stijgt.

Combinatie met telbivudine is gecontraïndiceerd. In een studie bleek een verhoogd risico op perifere neuropathie bij combinatie van peginterferon alfa 2a met telbivudine. Bovendien is het voordeel van combinatie van interferonen met telbivudine niet vastgesteld.

Niet relevant: de AUC van melfalan kan iets toenemen.

De klaring van fluorouracil kan afnemen.

Niet beoordeeld: de werking en beenmergtoxiciteit van oncolytica kunnen worden versterkt. Bij combinatie met hydroxycarbamide kunnen de ernst en de frequentie van cutane vasculitis toenemen.

Bij patiënten met HCV-HIV co-infectie en gevorderde cirrose die cART krijgen, kan het risico op leverdecompensatie en lactaatacidose toenemen als ze worden behandeld met ribavirine plus interferon alfa 2b.

Bij patiënten met HCV-HIV co-infectie die tevens met ribavirine en zidovudine worden behandeld, kan het risico op anemie zijn verhoogd.

Interacties interferonen alfa algemeen

Niet relevant: de AUC van melfalan kan toenemen.

De klaring van fluorouracil kan afnemen.
Niet beoordeeld: bij patiënten met HCV-HIV co-infectie en gevorderde cirrose die cART krijgen, kan het risico op leverdecompensatie en lactaatacidose toenemen als ze worden behandeld met (peg)interferon alfa plus ribavirine.

In een studie bleek een verhoogd risico op perifere neuropathie bij combinatie met telbivudine. Het voordeel van combinatie van interferonen met telbivudine is niet vastgesteld. Combinatie wordt ontraden.
De beenmergtoxiciteit van myelosuppressieve stoffen (zoals oncolytica, ribavirine en zidovudine) kan worden versterkt.

Referenties

1. Gonzalez-Peralta RP, et al, Interferon alfa-2b in combination with ribavirin for the treatment of chronic hepatitis C in children: efficacy, safety, and pharmacokinetics, Hepatology, 2005, Nov;42(5), 1010-8
2. Informatorium Medicamentorum, (Interacties), Geraadpleegd 16 aug 2018
3. Boxall EH, et al, Long-term follow-up of hepatitis B carrier children treated with interferon and prednisolone, J Med Virol, 2006, Jul;78(7), 888-95
4. Dikici B, et al, Current therapeutic approaches in childhood chronic hepatitis B infection: a multicenter study, J Gastroenterol Hepatol, 2004 , Feb;19(2), 127-33
5. Gurakan F, et al, Comparison of standard and high dosage recombinant interferon alpha 2b for treatment of children with chronic hepatitis B infection, Pediatr Infect Dis J, 2000 , Jan;19(1), 52-6
6. Helvaci M, et al, Efficacy of hepatitis B vaccination and interferon-alpha-2b combination therapy versus interferon-alpha-2b monotherapy in children with chronic hepatitis B, J Gastroenterol Hepatol, 2004, Jul;19(7), 785-91
7. Torre D, et al, Interferon-alpha therapy for chronic hepatitis B in children: a meta-analysis, Clin Infect Dis, 1996, Jul;23(1):, 131-7
8. Wirth S, et al, [Chronic hepatitis B. Treatment in childhood with alpha-interferon], Monatsschr Kinderheilkd. , 1992, Oct;140(10), 775-9
9. Merck Sharp & Dohme Limited, SPC IntronA (EU/1/99/127/011-014), Geraadpleegd 23 dec 2011, http://www.ema.europa.eu/docs/nl_NL/document_library/EPAR_-_Product_Information/human/000281/WC500034679.pdf
10. CHMP, EPAr IntronA, Doc. Ref.: EMA/10685/2010, http://www.ema.europa.eu/docs/en_GB/document_library/EPAR_-_Summary_for_the_public/human/000281/WC500034673.pdf
11. ZorgInstituut Nederland, Farmacotherapeutisch Kompas (Eigenschappen, Contra-Indicaties, Bijwerkingen, Waarschuwingen en Voorzorgen), Geraadpleegd 27 okt 2014

Wijzigingen