Inactieve prodrug van dexamfetamine. Na hydrolyse tot dexamfetamine heeft het middel een stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel. De werking is waarschijnlijk toe te schrijven aan het vermogen om de presynaptische heropname van noradrenaline en dopamine te blokkeren en de afgifte van deze monoaminen in de synapsspleet te verhogen. De werking houdt tot ca. 14 uur aan.
Kinderen 6-12 jaar:
Tmax: lisdexamfetamine nuchter ca. 1 uur, dexamfetamine nuchter ca. 3,8 uur en na een vetrijke maaltijd 4,7 uur.
Eliminatie: 96% via urine.
T 1/2el: < 1 uur (lisdexamfetamine), 11 uur (dexamfetamine)
Capsule (dimesilaat) 20 mg, 30 mg, 40 mg, 50 mg, 60 mg, 70 mg
Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) |
---|
|
Aanpassingen als volgt:
Een verdere dosisverlaging moet worden overwogen bij patiënten die dialyse ondergaan [SPC].
Zeer vaak (≥ 10%): verlies van eetlust, groeiachterstand en verminderd gewicht (vooral bij kinderen). Slapeloosheid. Hoofdpijn. Pijn in de bovenbuik (vooral bij jongere kinderen).
Vaak (1-10%): agressie (vooral bij jonge kinderen), prikkelbaarheid, nervositeit, angst, depressie (vooral bij adolescenten), ticstoornis (vooral bij jonge kinderen), affectlabiliteit. Duizeligheid, rusteloosheid, tremor, slaperigheid. Tachycardie, hartkloppingen. Dyspnoe. Diarree, constipatie. Misselijkheid, braken (vooral bij kinderen). Huiduitslag (vooral bij jongere kinderen). Vermoeidheid. Koorts (vooral bij kinderen).
Soms (0,1-1%): overgevoeligheid. Spraakzucht, dysforie, euforie, manie, dermatillomanie, hallucinaties. Dyskinesie, dysgeusie. Mydriase, wazig zien. Cardiomyopathie. Urticaria. Het fenomeen van Raynaud.
Verder zijn anafylactische reactie, angio-oedeem, Stevens-Johnson-syndroom gemeld. Psychose. Insult. Eosinofiele hepatitis.
Zeer vaak (≥ 10%): verminderde eetlust, groeivertraging en verlaagd gewicht (vooral bij kinderen). Slapeloosheid. Hoofdpijn. Droge mond (vooral bij volwassenen). Bovenbuikpijn (vooral bij jongere kinderen).
Vaak (1-10%): agitatie (vooral bij volwassenen), agressie (vooral bij jonge kinderen), prikkelbaarheid, nervositeit, angst, verminderd libido (bij volwassenen), depressie (vooral bij adolescenten), ticstoornis (vooral bij jonge kinderen), affectlabiliteit, psychomotorische hyperreactiviteit (vooral bij volwassenen), bruxisme (vooral bij volwassenen). Duizeligheid, rusteloosheid, tremor, slaperigheid. Tachycardie, hartkloppingen. Dyspneu. Diarree, obstipatie. Misselijkheid, braken (vooral bij kinderen). Hyperhidrose (vooral bij volwassenen), huiduitslag (vooral bij jongere kindreren). Erectiele dysfunctie (vooral bij volwassenen). Borstkaspijn (vooral bij volwassenen). Vermoeidheid. Koorts (vooral bij kinderen). Hypertensie (vooral bij volwassenen).
Soms (0,1-1%): overgevoeligheid. Spraakzucht, dysforie, euforie, manie, dermatillomanie, hallucinaties. Dyskinesie, dysgeusie. Mydriase, wazig zien. Cardiomyopathie. Urticaria. Fenomeen van Raynaud.
Verder zijn gemeld: anafylactische reactie, angio-oedeem, Stevens-Johnson-syndroom. Psychose. Insult. Eosinofiele hepatitis.
Meld bijwerkingen bij kinderen altijd bij Lareb
Voor lisdexamfetamine is additioneel risicominimalisatiemateriaal beschikbaar
Misbruik: Verstrek de laagst mogelijke hoeveelheid lisdexamfetamine om overdosering te beperken. Controleer op oneigenlijk gebruik, verkeerd gebruik of misbruik. Wees terughoudend bij een voorgeschiedenis van drugsgebruik en verslaving. Chronische intoxicatie kan leiden tot ernstige dermatosen, slapeloosheid, prikkelbaarheid, hyperactiviteit, veranderde persoonlijkheid en in ernstige gevallen tot psychose. Plotseling staken na langdurig gebruik van hoge doses leidt tot extreme vermoeidheid en depressie. Er zijn EEG-veranderingen tijdens de slaap waargenomen.
Cardiovasculaire effecten: Plotse dood is gemeld. Beoordeel vóór aanvang de cardiovasculaire status, inclusief bloeddruk en hartfrequentie. Wees voorzichtig bij een familiegeschiedenis van plotseling cardiaal/onverklaard overlijden of ventriculaire aritmie. Verricht indien nodig aanvullend cardiaal onderzoek (bv. ECG of echo). Wees voorzichtig bij onderliggende medische aandoeningen waarbij een stijging van bloeddruk of hartfrequentie gevaar kan opleveren. Noteer ten minste elke 6 maanden en bij elke dosisaanpassing de bloeddruk en pols op een percentielcurve. Bij optreden van cardiale symptomen tijdens behandeling, direct cardiaal onderzoek verrichten.
Psychiatrische effecten: Stimulantia kunnen symptomen van gedrags- of gedachtestoornissen verergeren bij patiënten met reeds bestaande psychotische stoornissen. Symptomen van een vooraf bestaande manie kunnen verergeren. Ook kunnen psychotische of manische symptomen ontstaan bij patiënten zonder voorgeschiedenis op dat gebied. Bepaal (middels gedetailleerde psychiatrische voorgeschiedenis) bij depressieve symptomen vóór aanvang het risico op een bipolaire stoornis. Overweeg de behandeling te staken bij nieuw ontstane psychotische of manische symptomen. Controleer tijdens de behandeling ten minste elke 6 maanden en bij elke dosisaanpassing op het ontstaan of verergeren van symptomen van agressie en andere psychische stoornissen. Beoordeel vóór aanvang het vóórkomen van tics en het syndroom van Gilles-de-la-Tourette bij patiënten en hun familie.
Insulten: Staak de behandeling bij het ontstaan of verergeren van insulten; stimulantia kunnen de convulsiedrempel verlagen, ook zonder voorgeschiedenis en EEG-afwijkingen.
Rijvaardigheid: Het gebruik kan leiden tot verminderd reactie- en concentratievermogen. Vele dagelijkse bezigheden (bv. autorijden) kunnen daarvan hinder ondervinden.
Interacties dexamfetamine
Niet beoordeeld: clonidine kan de werkingsduur van dexamfetamine verlengen.
Interacties amfetaminen algemeen
Relevant: toediening met of kort na het gebruik van een niet-selectieve MAO-remmer kan leiden tot een hypertensieve crisis. De combinatie moet worden vermeden.
Combinatie met cobicistat of ritonavir wordt ontraden.
Geen interactie: in de literatuur is onvoldoende onderbouwing voor interactie met moclobemide, rasagiline en selegiline.
Niet beoordeeld: urine-alkaliserende middelen (zoals acetazolamide en natriumwaterstofcarbonaat) kunnen, evenals een vegetarische voeding, de uitscheiding van amfetamine en dexamfetamine met de urine verminderen. Urineaanzurende middelen (zoals ammoniumchloride) kunnen de uitscheiding van amfetamine en dexamfetamine met de urine vergroten.
Gastro-intestinale aanzurende middelen (zoals glutaminezuur, ascorbinezuur en vruchtsappen) kunnen de absorptie van amfetamine en dexamfetamine verminderen.
Tricyclische antidepressiva kunnen de cardiovasculaire effecten van amfetaminen versterken.
Amfetaminen kunnen de werking van antidopaminerg werkende antipsychotica verminderen.
Amfetaminen kunnen het effect van bloeddrukverlagende middelen verminderen.
Alcohol kan het effect op het centraal zenuwstelsel versterken.
Combinatie met gehalogeneerde anesthetica verhoogt het risico op plotselinge bloeddrukverhoging tijdens de operatie. Enkele fabrikanten ontraden combinatie op de dag van de operatie.
Dexamfetamine en methylfenidaat kunnen de analgetische werking van opioïden versterken; sedatie en ademhalingsdepressie ten gevolge van opioïden kan verminderen.
Disulfiram kan het metabolisme van amfetamine en dexamfetamine vertragen.
Haloperidol kan de centraal stimulerende effecten van amfetamine, dexamfetamine en lisdexamfetamine remmen. Acute dystonie is waargenomen bij gelijktijdige toediening.
Dexamfetamine en methylfenidaat kunnen het metabolisme van VKA's, fenobarbital, fenytoïne, primidon en sommige antidepressiva (TCA's en SSRI's) remmen.
Deze pagina geeft een overzicht van geneesmiddelen uit dezelfde ATC groep. Let op: Dit betekent niet per definitie dat deze middelen onderling uitwisselbaar zijn.
CENTRAALWERKENDE SYMPATHICOMIMETICA | ||
---|---|---|
N06BA09 | ||
Tentin
|
N06BA02 | |
Concerta®, Equasym XL®, Medikinet CR®, Ritalin®
|
N06BA04 |
XANTHINEDERIVATEN | ||
---|---|---|
Peyona (=coffeinecitraat)
|
N06BC01 |